کد مطلب:173249
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:126
جلوه ای از شفاعت اهل بیت
«شفاعت» یك اصل قرآنی و اسلامی است و تردید در این مسأله راه ندارد.
برخی از آیاتی كه در این زمینه در قرآن كریم آمده این گونه است:
(من ذا الذی یشفع عنده الا باذنه)؛ [1] چه كسی جز به اذن او در نزد وی شفاعت می كند.
(و لا یشفعون الا لمن ارتضی)؛ [2] جز كسانی كه خدا از آنان خشنود باشد، شفاعت نخواهند كرد.
(و لا تنفع الشفاعة عنده الا لمن أذن له)؛ [3] جز به اجازه و اذن او شفاعت كننده ای نخواهد بود.
(لا یملكون الشفاعة الا من اتخذ عند الرحمن عهدا)؛ [4] جز آن كه با خدای پر مهر پیمانی بسته باشد، همه و همه از شفاعت بی بهره اند.
(و كم من ملك فی السماوات لا تغنی شفاعتهم شیئا الا من بعد أن یأذن الله لمن یشاء و یرضی)؛ [5] و چه بسیار فرشتگان در آسمان هایند كه شفاعت آنان سود نمی دهد مگر پس از آن كه خدا برای هر كس كه خود می خواهد اجازه دهد و خشنود باشد.
در آن روز شفاعت سود نمی دهد، مگر این كه خدای پر مهر اجازه دهد. [6] .
[1] بقره «2» آيه ي 255.
[2] انبياء «21» آيه ي 28.
[3] مريم «19» آيه ي 87.
[4] سبأ «34» آيه ي 23.
[5] نجم «53» آيه ي 26.
[6] يونس «10» آيه ي 28.